Το παρακατω κειμενο με εκφραζει αρκετα επι του πολιτικου και το αναδημοσιευω με δικη μου πρωτοβουλια
ΔΗΛΩΣΗ ΤΑΚΗ ΚΑΤΣΑΡΟΥ(την έστειλα πριν από λίγο σε ΑΥΓΗ-ΕΠΟΧΗ, ελπίζω να δημοσιευτεί)
Ως απλός ψηφοφόρος της « Ανοιχτής Πόλης» και της Ελένης Πορτάλιου, επιτρέψτε μου να δηλώσω ότι, συμφωνώ και προσυπογράφω τη δήλωση των συντρόφων πανεπιστημι...ακών για ψήφο υποστήριξης του Γιώργου Καμίνη και του Γιάννη Μπουτάρη στο δεύτερο γύρο της Κυριακής. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, θέλω να δηλώσω ότι, αυτή μου η τοποθέτησή υπέρ Καμίνη-Μπουτάρη, δε σημαίνει συγκατάθεση ή επιδοκιμασία προς τον πολιτικό λόγο που εκπέμπουν. Οι ίδιοι-έστω διά του στρίβειν... στο κρίσιμο ζήτημα του μνημονίου και των αυτοδιοικητικών συνεπειών του- δικαίως, κατέληξαν να θεωρούνται κυβερνητικοί -πρωτίστως- υποψήφιοι, παρά το γεγονός ότι δεν είναι κομματικά ενταγμένοι, αλλά και ως πρόσωπα έχουν να επιδείξουν εχέγγυα ανεξάρτητης στάσης, ικανότητες, αναμφισβήτητο ήθος και εντιμότητα.
Ακόμη και μετά τον πρώτο γύρο και παρά το ηχηρό μήνυμα αποδοκιμασίας της κυβέρνησης (που εμπεριέχεται και σε μεγάλο τμήμα της αποχής), παρουσιάζονται προσδεδεμένοι στο άρμα του κυβερνώντος κόμματος, που δε δίστασε να τους εκθέσει με τον πιο άκομψο τρόπο, μετατρέποντάς τους εν μία διακαναλική από «υπερκομματικούς» υποψηφίους σε κομματικά του στηρίγματα, και δε δείχνουν διατεθειμένοι να προβούν σε κάποια (έστω για τα μάτια του κόσμου) πολιτική κίνηση προς όλον αυτό τον κόσμο που, με αντιφατικό και ετερόκλιτο, είναι αλήθεια, τρόπο καταψήφισε από τα αριστερά την κυβερνητική πολιτική και το μνημόνιο. Ενώ, την ίδια ώρα, το ΔΟΛιο ΦΕΚ της κυβέρνησης, εξαπολύει βρώμικες επιθέσεις προς το σύνολο της Αριστεράς, αναβιώνοντας τις αυριανικές μνήμες του 1989 με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες εθνικές εκλογές που δε φαίνεται ότι θα αργήσουν.
Τούτων δοθέντων, παρ` ό,τι ο πειρασμός μιας ανταπόδοσης στα ίσα είναι μεγάλος και δικαιολογημένος μέσα σε ένα μεγάλο τμήμα των αριστερών ψηφοφόρων, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου, να επιλέξει κανείς τη χωρίς μνησικακία αλλά και χωρίς αυταπάτες ψήφο προς τους Καμίνη-Μπουτάρη.
Τουλάχιστον, σε ό, τι με αφορά, μια τέτοια ψήφος είναι, πέρα από όλα τα άλλα, ψήφος επιλογής αντιπάλου. Προτιμώ, μια καθαρή- επίκαιρη ατζέντα αντιπαράθεσης στην κυβερνητική πολιτική, όπως αυτή θα εκφράζεται και θα εξειδικεύεται το επόμενο διάστημα στους Δήμους και στις Περιφέρειες (αλλά και ακομπλεξάριστης συμπόρευσης σε επιμέρους ζητήματα, όταν αυτό θα είναι εφικτό). Προσβλέποντας, ταυτόχρονα, σε διαφοροποιήσεις και ρήγματα εντός των παρατάξεων των φιλοκυβερνητικών Δημάρχων, όσο θα οξύνονται τα προβλήματα και η κατεδάφιση κοινωνικών κατακτήσεων και δικαιωμάτων (και ως προς αυτό δείχνει να είναι ενδιαφέρουσα η σύνθεση των δημοτικών συμβούλων σύμφωνα με τα αποτελέσματα που έχουν γίνει γνωστά επί του παρόντος). Μια τέτοια προοπτική για την επόμενη μέρα μου φαίνεται πολύ πιο ελκυστική και πολιτικά πιο αποδοτική από μια νεατερντάλειας μορφής σύγκρουση με τους φορείς μιας χυδαίας, θρησκόληπτης, ρατσιστικής ακροδεξιάς στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, που φθείρει-όσο κι αν αυτό ακούγεται παράξενο- και όσους την αντιμαχόμαστε μέσα στον πρωτογονισμό που δομικά εμπεριέχει.
Σημειωση δικη μου
Ο Τακης Κατσαρος ειναι παλιο μελος της ΕΚΟΝ ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, του ΚΚΕ εωτερικου, μελος της Κεντρικης επιτροπης της Ελληνικης Αριστερας και πρωην Αντιπροεδρος της ΦΕΑΠΘ (γυρω στο 1980)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου