Δημητρης Γιατζογλου
Ώρες που είναι, περιμένοντας να εισπράξουμε τη μικρότερη ή μεγαλύτερη χαρά των αποτελεσμάτων, και καθώς τα δημοσιογραφικά επιτελεία των καναλιών δίνουν την ύστατη μάχη της μακροημέρευσης των κυρίαρχων, ως πιστοί στρατιώτες του καλού, ας παινέψουμε λιγάκι το δικό μας σπίτι, δηλαδή "το κόμμα που μας έλαχε", που έγραφε ο Ελεφάντης.
Ας υπενθυμίσουμε δηλαδή (και στους εαυτούς μας) τα όσα ο ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε και επιχειρεί στη μικρή σε διάρκεια ζωή του :
1. ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε μια κεντρική ιδέα για την πολιτική :το δικαίωμα να ασκεί ο κόσμος πολιτική δι' αντιπροσώπων και μόνο, που υποτίθεται ότι (μόνο αυτοί) γνωρίζουν να ασκούν την "τέχνη" της, είναι μια αντίληψη που προσιδιάζει στη Δεξιά.
Κάλεσε λοιπόν τον αριστερό κόσμο να οργανωθεί, να φτιάξει κόμμα, να στρατευθεί, να δράσει συλλογικά. Να βγει στις γειτονιές και στις πλατείες, να συγχρωτισθεί με τους αφανείς και τα μιάσματα των αγανακτισμένων. Να αφισοκολλήσει και να κρατήσει σημαίες, να διαδηλώσει, να εφεύρει μορφές και πρακτικές συνομιλίας και αλληλεγγύης, όπου η κοινωνία ματώνει και βράζει.
2. ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην ιδεολογική αντιπαράθεση και επιχειρεί να ενσωματώσει στο πολιτικό του Σχέδιο τις δύο θεμελιώδεις αξίες της Αριστεράς : τις αξίες της ισότητας και της ελευθερίας. Όχι για να τις εκφωνούμε στα πανηγύρια και στις επετείους, αλλά ως οδοδείκτες της δράσης μας στη συγκυρία.
Λέει λοιπόν ότι δεν "είναι η αγορά που εγγυάται την ελευθερία". Αλλά ο αγώνας εναντίον της, για τη χειραφέτηση από τον ολοκληρωτισμό της, για την ανασυγκρότησητου δημόσιου χώρου, για τη συλλογική διεκδίκηση του αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων.
Λέει πως η ισότητα για την οποία η Αριστερά μιλάει δεν εκπίπτει στο ηλίθιο δόγμα της "ισότητας των ευκαιριών". Είναι πρόταγμα γενικό και αδιαπραγμάτευτο.
Νοηματοδοτεί ΣΗΜΕΡΑ τους αγώνες εναντίον των τρομαχτικών ανισοτήτων που πολλαπλασιάζει ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένει και επιχειρεί να συμβάλει, με τους δικούς του "οργανικούς διανοούμενους", στην ανασυγκρότηση μιας συνεκτικής αριστερής ταυτότητας. Γιατί αυτή είναι η μόνη περιουσία που μοιράζεται ο κόσμος της αριστεράς.
Εμμένει σ' ένα δρόμο αντίθετο απ' αυτόν που υποδεικνύουν οι ιεροφάντες του "πνεύματος της εποχής" οι οποίοι θεωρούν ότι οι"ταυτότητες" είναι παρωχημένες πια, ή μπορούν να φτιαχτούν με την αλάκαρτ συνόψιση διαφόρων ετερόκλητων ιδεολογημάτων.
Όλα τα παραπάνω, φλύαρα και ατάκτως ερριμένα στη σελίδα, είναι και πολλά και σπουδαία.
Όσο και τα καλά αποτελέσματα που περιμένουμε. Να πανηγυρίσουμε λοιπόν το βράδυ και γι αυτά.
Διότι "το μέλλον της Αριστεράς διαρκεί πολύ. Και μας προϋποθέτει".
1. ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε μια κεντρική ιδέα για την πολιτική :το δικαίωμα να ασκεί ο κόσμος πολιτική δι' αντιπροσώπων και μόνο, που υποτίθεται ότι (μόνο αυτοί) γνωρίζουν να ασκούν την "τέχνη" της, είναι μια αντίληψη που προσιδιάζει στη Δεξιά.
Κάλεσε λοιπόν τον αριστερό κόσμο να οργανωθεί, να φτιάξει κόμμα, να στρατευθεί, να δράσει συλλογικά. Να βγει στις γειτονιές και στις πλατείες, να συγχρωτισθεί με τους αφανείς και τα μιάσματα των αγανακτισμένων. Να αφισοκολλήσει και να κρατήσει σημαίες, να διαδηλώσει, να εφεύρει μορφές και πρακτικές συνομιλίας και αλληλεγγύης, όπου η κοινωνία ματώνει και βράζει.
2. ο ΣΥΡΙΖΑ επανέφερε στην ιδεολογική αντιπαράθεση και επιχειρεί να ενσωματώσει στο πολιτικό του Σχέδιο τις δύο θεμελιώδεις αξίες της Αριστεράς : τις αξίες της ισότητας και της ελευθερίας. Όχι για να τις εκφωνούμε στα πανηγύρια και στις επετείους, αλλά ως οδοδείκτες της δράσης μας στη συγκυρία.
Λέει λοιπόν ότι δεν "είναι η αγορά που εγγυάται την ελευθερία". Αλλά ο αγώνας εναντίον της, για τη χειραφέτηση από τον ολοκληρωτισμό της, για την ανασυγκρότησητου δημόσιου χώρου, για τη συλλογική διεκδίκηση του αυτοπροσδιορισμού των ανθρώπων.
Λέει πως η ισότητα για την οποία η Αριστερά μιλάει δεν εκπίπτει στο ηλίθιο δόγμα της "ισότητας των ευκαιριών". Είναι πρόταγμα γενικό και αδιαπραγμάτευτο.
Νοηματοδοτεί ΣΗΜΕΡΑ τους αγώνες εναντίον των τρομαχτικών ανισοτήτων που πολλαπλασιάζει ο νεοφιλελεύθερος μονόδρομος.
3. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμμένει και επιχειρεί να συμβάλει, με τους δικούς του "οργανικούς διανοούμενους", στην ανασυγκρότηση μιας συνεκτικής αριστερής ταυτότητας. Γιατί αυτή είναι η μόνη περιουσία που μοιράζεται ο κόσμος της αριστεράς.
Εμμένει σ' ένα δρόμο αντίθετο απ' αυτόν που υποδεικνύουν οι ιεροφάντες του "πνεύματος της εποχής" οι οποίοι θεωρούν ότι οι"ταυτότητες" είναι παρωχημένες πια, ή μπορούν να φτιαχτούν με την αλάκαρτ συνόψιση διαφόρων ετερόκλητων ιδεολογημάτων.
Όλα τα παραπάνω, φλύαρα και ατάκτως ερριμένα στη σελίδα, είναι και πολλά και σπουδαία.
Όσο και τα καλά αποτελέσματα που περιμένουμε. Να πανηγυρίσουμε λοιπόν το βράδυ και γι αυτά.
Διότι "το μέλλον της Αριστεράς διαρκεί πολύ. Και μας προϋποθέτει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου