ΣΚΕΨΕΙΣ...

Δεύτερη μέρα σήμερα μετά την δολοφονική απόπειρα ενάντια στον αστυνομικό των ΜΑΤ, σκέφτομαι πολλά πράγματα και διάφορα.

Μερικά που άκουσα και είδα δεν μου άρεσαν, αρκετά που συμφωνούσα και κάποια που με αγανακτούσαν. Δεν μπορώ να βάλω στην ζυγαριά την ζωή του Αλέξη από την μιά και του Διαμαντή από την άλλη, δηλαδή να πούμε κάποιος αστυνομικός σκότωσε έναν 16χρονο, άρα μπορούμε να σκοτώσουμε έναν 20αρη αστυνομικό και έτσι πατσίσαμε.

Δεν μπορούμε φυσικά να λύσουμε τις κοινωνικές μας διαφορές με κουμπούρια.

Θεωρήσαμε, τον αστυνομικό που σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, δολοφόνο και φυσικά είναι. Θεωρούμε τον υποτιθέμενο «επαναστάτη» που πυροβόλησε τον Διαμαντή, δολοφόνο και είναι.

Ένας αστυνομικός είναι εργαζόμενος αλλά δεν είναι στην ίδια μοίρα με έναν που δουλεύει και αμείβεται με μπλοκάκι, ο μισθός του αστυνομικού μπορεί να είναι στην αρχή 1000 ευρώ μικτά αλλά υπάρχουν και τα επιδόματα και φτάνει μεχρι 1.350 ευρώ πληρώνεται δώρο Χριστουγέννων – Πάσχα, πληρώνεται άδεια και αν είναι στα ΜΑΤ τότε έχει άλλα 400-500 ευρώ. Ο απλός εργαζόμενος με μπλοκάκι παίρνει 700 μικτά, χωρίς δώρα, χωρίς άδειες.

Αυτά για να μην τους βάζουμε όλους σε ένα σακί και βγαίνουν διάφοροι στα παράθυρα και λένε ότι οι αστυνομικοί ανήκουν στους αμειβόμενους των 700 ευρώ, είναι από αυτούς που έχουν έναν καλό μισθό και προσπαθούν να είναι «άξιος» ο μισθός τους.

Δηλαδή να είναι τα όργανα καταπίεσης απανταχού των άρχουσων τάξεων.

Δεν θέλουμε τέτοιους μπάτσους, θέλουμε Αστυνομία και μην μου πεί κανείς ότι δεν χρειαζόμαστε αστυνομία σε ένα κράτος ή μου πει ότι «όπου υπάρχει κράτος δεν υπάρχει ελευθερία».

Δεν θέλουμε μπάτσους – πιστολέρο και τσαμπουκάδες.

Στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας η χωροφυλακή-αστυνομία μεταβλήθηκε από υπερασπιστής του νόμου σε υπερασπιστή των συμφερόντων της ολιγαρχίας, βλέπε Μαης ’36, εμφύλιος, μετεμφυλιακό κράτος, εκλογές βίας και νοθείας, χούντα και άλλα μετά την χούντα ενάντια παντα στις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων – συνταξιούχων και φοιτητών – σπουδαστών.

Αν και είμαστε 60 χρόνια μετά το τέλος του εμφύλιου και 35 μετά την χούντα, οι κυβερνήσεις δεν κατάφεραν να αλλάξουν το αίσθημα του λαού για την αστυνομία αλλάζοντας την συμπεριφορά της αστυνομίας απέναντι στον λαό.

Για την αστυνομία είμαστε όλοι ύποπτοι, γι αυτούς υπάρχει το τεκμήριο της ενοχής και όχι της αθωότητας. Απερίφραστα καταδικάζω τέτοιου είδους ενέργειες, τρομοκρατίας θα πουν μερικοί εγώ θα την πω καθαρή προβοκάτσια που στόχο έχει τις δημοκρατικές και πολιτικές ελευθερίες στην χώρα μας.

Δεν θα αλλάξουμε τις κοινωνικές ανισότητες με λογικές «κουκούλας» απ’ όπου και αν προέρχονται.

Η ευθύνη είναι των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ που παρέλασαν από την εξουσία τα τελευταία 35 χρόνια χρησιμοποιώντας την αστυνομία μόνο σαν ροπαλοφόρους και σαν μηχανισμό καταπίεσης.

Ο λαός εχει συσσωρευμένη αγανάκτηση και όσο βαθαίνει η οικονομική κρίση τόσο πιο έντονα θα ξεσπάσει. Στις 9 του μήνα έχει προγραμματιστεί πανεργατικό και πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο αυτό πρέπει να γίνει ένα συλλαλητήριο υπέρ της δημοκρατίας.