Ημερομηνία δημοσίευσης: 06/08/2011 Εφημεριδα ΑΥΓΗ
Ο κύριος Μόσιαλος έστρεψε χθες τα πυρά του εναντίον των δημοσίων υπαλλήλων. Ανακάτεψε μια λευκή απεργία, που βρίσκεται μόνο στη φαντασία του, με την τεμπελιά, την ασυνέπεια, τον κομματισμό και τις αρρυθμίες του Δημοσίου, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι υπάλληλοι - εχθροί του λαού κρύβονται πίσω από πολλά δεινά. Μεταξύ των οποίων και η υστέρηση στην είσπραξη φόρων!
Έτσι ζήσαμε άλλη μια πράξη της κυβερνητικής παράστασης, που θα μπορούσε να είναι κωμωδία, αν δεν οδηγούσε σε τραγωδίες. Δώστε βάση: Για το χάλι της Παιδείας ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί. Για το χάλι της Υγείας οι γιατροί και το λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό. Για το χάλι γενικώς του Δημοσίου οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι. Για το χάλι των ΔΕΚΟ οι συνδικαλιστές και οι χρυσοκάνθαροι εργαζόμενοι. Και πάει λέγοντας.
Μικρή σημασία έχει στην περίπτωση αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας από έναν εκπρόσωπο που δουλειά του είναι αυτή ακριβώς, αλλά και από έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που οι σχέσεις τους με την αλήθεια είναι πολύ προβληματικές. Όπως και το γεγονός ότι όσοι τώρα μιλούν με πάθος για κομματισμό και αρρυθμίες είναι ακριβώς οι ίδιοι που με το ίδιο πάθος ευνοούσαν και υπέθαλπαν επί χρόνια και τον κομματισμό και τις αρρυθμίες.
Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι κάθε τούβλο της νέας Ελλάδας που υποτίθεται ότι χτίζουν το κατεβάζουν πρώτα στο κεφάλι των εργαζομένων. Αλλαγές στην Παιδεία -κόντρα στους καθηγητές. Αλλαγές στην Υγεία -κόντρα στους γιατρούς. Αλλαγές στο κράτος -κόντρα στους δημοσίους υπαλλήλους. Δηλαδή κάθε αλλαγή εξαγγέλλεται με μια γερή δόση συκοφάντησης όσων καλούνται να την υλοποιήσουν.
Μπορεί αυτό να βολεύει την κυβερνητική προπαγάνδα, που η συνέπεια και η ευρηματικότητα του κυρίου Μόσιαλου στην άσκησή της μας δίνει το δικαίωμα να ονομάσουμε... μοσιαλισμό, έχει όμως και μια εγγενή αδυναμία: Πώς θα δώσει τη μάχη της τόσο διαφημισμένης καινοτομίας ένας στρατός συκοφαντημένος, φτυσμένος, κακοποιημένος προκαταβολικά από την πολιτική εξουσία; Πώς δηλαδή πρώτα τους αφοπλίζουν, τους ρεζιλεύουν, τους εξοντώνουν ηθικά και μετά περιμένουν ότι θα τρέξουν όλοι να θυσιαστούν για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις;
Μυστήρια πράγματα και μπερδεμένα. Εκτός πια κι αν πιστέψει κανείς ότι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η απορρύθμιση των ανθρώπων και όχι οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλει και διαφημίζει. Λέτε;
Έτσι ζήσαμε άλλη μια πράξη της κυβερνητικής παράστασης, που θα μπορούσε να είναι κωμωδία, αν δεν οδηγούσε σε τραγωδίες. Δώστε βάση: Για το χάλι της Παιδείας ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί. Για το χάλι της Υγείας οι γιατροί και το λοιπό νοσηλευτικό προσωπικό. Για το χάλι γενικώς του Δημοσίου οι τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι. Για το χάλι των ΔΕΚΟ οι συνδικαλιστές και οι χρυσοκάνθαροι εργαζόμενοι. Και πάει λέγοντας.
Μικρή σημασία έχει στην περίπτωση αυτή η διαστρέβλωση της αλήθειας από έναν εκπρόσωπο που δουλειά του είναι αυτή ακριβώς, αλλά και από έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση που οι σχέσεις τους με την αλήθεια είναι πολύ προβληματικές. Όπως και το γεγονός ότι όσοι τώρα μιλούν με πάθος για κομματισμό και αρρυθμίες είναι ακριβώς οι ίδιοι που με το ίδιο πάθος ευνοούσαν και υπέθαλπαν επί χρόνια και τον κομματισμό και τις αρρυθμίες.
Μεγαλύτερη σημασία έχει ότι κάθε τούβλο της νέας Ελλάδας που υποτίθεται ότι χτίζουν το κατεβάζουν πρώτα στο κεφάλι των εργαζομένων. Αλλαγές στην Παιδεία -κόντρα στους καθηγητές. Αλλαγές στην Υγεία -κόντρα στους γιατρούς. Αλλαγές στο κράτος -κόντρα στους δημοσίους υπαλλήλους. Δηλαδή κάθε αλλαγή εξαγγέλλεται με μια γερή δόση συκοφάντησης όσων καλούνται να την υλοποιήσουν.
Μπορεί αυτό να βολεύει την κυβερνητική προπαγάνδα, που η συνέπεια και η ευρηματικότητα του κυρίου Μόσιαλου στην άσκησή της μας δίνει το δικαίωμα να ονομάσουμε... μοσιαλισμό, έχει όμως και μια εγγενή αδυναμία: Πώς θα δώσει τη μάχη της τόσο διαφημισμένης καινοτομίας ένας στρατός συκοφαντημένος, φτυσμένος, κακοποιημένος προκαταβολικά από την πολιτική εξουσία; Πώς δηλαδή πρώτα τους αφοπλίζουν, τους ρεζιλεύουν, τους εξοντώνουν ηθικά και μετά περιμένουν ότι θα τρέξουν όλοι να θυσιαστούν για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις;
Μυστήρια πράγματα και μπερδεμένα. Εκτός πια κι αν πιστέψει κανείς ότι αυτό που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η απορρύθμιση των ανθρώπων και όχι οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλει και διαφημίζει. Λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου