Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «παράνομης διακίνησης λαθρομεταναστών» Γιατί αυτό σημαίνει την αμέριστη αλληλεγγύη μου στους μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στην Ελλάδα χωρίς χαρτιά, υφιστάμενοι υπερκεμετάλλευση, ταπεινώσεις και καταστολή. Γιατί σημαίνει ότι ως μέλος της Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης εργάστηκα με αφοσίωση για την υποστήριξη του αγώνα των 300 απεργών πείνας, για την ασφαλή άνοδό τους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, για την νίκη του αγώνα τους για νομιμοποίηση και ίσα δικαιώματα.
Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «διατάραξης οικιακής ειρήνης». Γιατί τούτο σημαίνει ότι δεν θεωρώ το πανεπιστημιακό άσυλο οικία ούτε των πρυτάνεων ούτε πολύ περισσότερο της κυβέρνησης και της αστυνομία. Γιατί το άσυλο δεν χρειάζεται για τα μαθήματα και την έρευνα, αλλά για όλες εκείνες της κατηγορίες που όταν η νομιμότητα παίρνει διαζύγιο από το δίκιο χρειάζονται χώρο για να φιλοξενήσει την αγωνία και τον αγώνα τους. Γιατί στο άδειο κτήριο της Νομικής Σχολής δεν διακυβευόταν η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου, αλλά αμφισβητούνταν ο κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών, η αστυνομική και φασιστική τρομοκρατία σε βάρος τους, ο ρατσισμός και η εθνική καθαρότητα.
Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Γιατί, ενώ το άδειο κτήριο παραδόθηκε πολύ πιο καθαρό απ’ ό,τι το παραλάβαμε, φθείραμε την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει η κυβέρνηση για τη ζωή μας, για την εργασία μας, για την καθημερινότητά μας, φθείραμε την αυθεντία αυτών που με θράσος χιλίων πιθήκων αναγνωρίζουν το δίκιο των «καημένων των μεταναστών», αρκεί αυτοί να μη διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια, να μην αγωνίζονται.
Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών». Γιατί όταν ως μέλος της ΕΕ συμμετέχει στη λεηλασία χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου και ως μέλος του ΝΑΤΟ συμμετέχει στις σταυροφορίες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ευθύνεται για τον εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις χώρες τους για να ζητήσουν μια θέση στον ήλιο στην «πολιτισμένη Δύση». Αντί να ουρλιάζουν «μα επιτέλους πόσοι μετανάστες χωρούν σ’αυτή τη χώρα», ας απολογηθούν πόσους μετανάστες ακόμα θα δημιουργήσουν οι πολυεθνικές, το ΔΝΤ, όλη εκείνη η πολιτική που βασίζεται στην εξαθλίωση των 2/3 του πλανήτη για να νομίζει το υπόλοιπο ότι περνάει καλά.
Η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» γιατί διαλύει χιλιάδες οικογένειες με τις απολύσεις, την ανεργία, τους μισθούς των 500 ευρώ και το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών. Γιατί επιβάλλει στη νέα γενιά μια ζωή χειρότερη απ’αυτή των γονιών της, ένα μέλλον γεμάτο εργασιακή περιπλάνηση και κοινωνική ανασφάλεια.
Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «φθορά ξένης ιδιοκτησίας» γιατί έπαιξε τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων, που ανήκουν στους εργαζόμενους, στο Χρηματιστήριο, γιατί παρέδωσε τη δημόσια Υγεία και Παιδεία στο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί ιδιωτικοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και φτιάχνει δρόμους-καρμανιόλες στους οποίους πρέπει να πληρώνουμε φόρο θανάτου, γιατί ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο, από το νερό και τα δάση ως την ενέργεια και τις παραλίες, στους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες.
Συμμετέχω ενεργά στο κοινωνικό κίνημα επί 37 χρόνια και χωρίς οικονομία δυνμάμεων και συναισθημάτων αγωνίζομαι για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας. Όπως αντιλαμβάνεστε, με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι λεονταρισμοί μιας κυβέρνησης που φέρεται σαν μπράβος της νύχτας απέναντι στους μετανάστες, τους ανέργους και όσους αγωνίζονται και κλίνει ευλαβώς το γόνυ απέναντι σε υποκείμενα που ονομάζονται Ντομινίκ Στρως Καν και Όλι Ρεν.
Οι απεργοί πείνας θα νικήσουν.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «διατάραξης οικιακής ειρήνης». Γιατί τούτο σημαίνει ότι δεν θεωρώ το πανεπιστημιακό άσυλο οικία ούτε των πρυτάνεων ούτε πολύ περισσότερο της κυβέρνησης και της αστυνομία. Γιατί το άσυλο δεν χρειάζεται για τα μαθήματα και την έρευνα, αλλά για όλες εκείνες της κατηγορίες που όταν η νομιμότητα παίρνει διαζύγιο από το δίκιο χρειάζονται χώρο για να φιλοξενήσει την αγωνία και τον αγώνα τους. Γιατί στο άδειο κτήριο της Νομικής Σχολής δεν διακυβευόταν η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου, αλλά αμφισβητούνταν ο κοινωνικός αποκλεισμός των μεταναστών, η αστυνομική και φασιστική τρομοκρατία σε βάρος τους, ο ρατσισμός και η εθνική καθαρότητα.
Αποδέχομαι με μεγάλη υπερηφάνεια και πολλή χαρά την κατηγορία της «φθοράς ξένης ιδιοκτησίας». Γιατί, ενώ το άδειο κτήριο παραδόθηκε πολύ πιο καθαρό απ’ ό,τι το παραλάβαμε, φθείραμε την ιδιοκτησιακή αντίληψη που έχει η κυβέρνηση για τη ζωή μας, για την εργασία μας, για την καθημερινότητά μας, φθείραμε την αυθεντία αυτών που με θράσος χιλίων πιθήκων αναγνωρίζουν το δίκιο των «καημένων των μεταναστών», αρκεί αυτοί να μη διεκδικούν μια ζωή με αξιοπρέπεια, να μην αγωνίζονται.
Στην πραγματικότητα, όμως, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «παράνομη διακίνηση λαθρομεταναστών». Γιατί όταν ως μέλος της ΕΕ συμμετέχει στη λεηλασία χωρών του λεγόμενου τρίτου κόσμου και ως μέλος του ΝΑΤΟ συμμετέχει στις σταυροφορίες στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, ευθύνεται για τον εξαναγκασμό εκατομμυρίων ανθρώπων να εγκαταλείψουν τις χώρες τους για να ζητήσουν μια θέση στον ήλιο στην «πολιτισμένη Δύση». Αντί να ουρλιάζουν «μα επιτέλους πόσοι μετανάστες χωρούν σ’αυτή τη χώρα», ας απολογηθούν πόσους μετανάστες ακόμα θα δημιουργήσουν οι πολυεθνικές, το ΔΝΤ, όλη εκείνη η πολιτική που βασίζεται στην εξαθλίωση των 2/3 του πλανήτη για να νομίζει το υπόλοιπο ότι περνάει καλά.
Η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «διατάραξη οικιακής ειρήνης» γιατί διαλύει χιλιάδες οικογένειες με τις απολύσεις, την ανεργία, τους μισθούς των 500 ευρώ και το κλείσιμο χιλιάδων μαγαζιών. Γιατί επιβάλλει στη νέα γενιά μια ζωή χειρότερη απ’αυτή των γονιών της, ένα μέλλον γεμάτο εργασιακή περιπλάνηση και κοινωνική ανασφάλεια.
Τέλος, η κυβέρνηση πρέπει να απολογηθεί για «φθορά ξένης ιδιοκτησίας» γιατί έπαιξε τα αποθέματα των ασφαλιστικών ταμείων, που ανήκουν στους εργαζόμενους, στο Χρηματιστήριο, γιατί παρέδωσε τη δημόσια Υγεία και Παιδεία στο μεγάλο κεφάλαιο, γιατί ιδιωτικοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και φτιάχνει δρόμους-καρμανιόλες στους οποίους πρέπει να πληρώνουμε φόρο θανάτου, γιατί ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο, από το νερό και τα δάση ως την ενέργεια και τις παραλίες, στους μεγαλοεργολάβους και τις τράπεζες.
Συμμετέχω ενεργά στο κοινωνικό κίνημα επί 37 χρόνια και χωρίς οικονομία δυνμάμεων και συναισθημάτων αγωνίζομαι για την απελευθέρωση των καταπιεσμένων, για μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας. Όπως αντιλαμβάνεστε, με αφήνουν παγερά αδιάφορο οι λεονταρισμοί μιας κυβέρνησης που φέρεται σαν μπράβος της νύχτας απέναντι στους μετανάστες, τους ανέργους και όσους αγωνίζονται και κλίνει ευλαβώς το γόνυ απέναντι σε υποκείμενα που ονομάζονται Ντομινίκ Στρως Καν και Όλι Ρεν.
Οι απεργοί πείνας θα νικήσουν.
Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου